Αίτια

Τα βασικά αίτια περιλαμβάνουν:

• Υπερβολική καταπόνηση: Παρατεταμένη ορθοστασία, έντονη άσκηση (τρέξιμο, άλματα) ή απότομη αύξηση δραστηριότητας προκαλούν μικροτραυματισμούς στον τένοντα.

• Κακή υποστήριξη ποδιού: Ακατάλληλα ή φθαρμένα υποδήματα, επίπεδες ή σκληρές σόλες, και έλλειψη απορρόφησης κραδασμών συμβάλλουν στην επιβάρυνση της πελματιαίας απονεύρωσης.

• Πλατυποδία ή κοιλοποδία

• Παχυσαρκία: Το αυξημένο σωματικό βάρος ασκεί μεγαλύτερη πίεση στη φτέρνα.

Συχνά, η πάθηση είναι αποτέλεσμα συνδυασμού παραγόντων και εξελίσσεται σταδιακά με την επαναλαμβανόμενη επιβάρυνση.

Συμπτώματα

Τα κύρια συμπτώματα της πελματιαίας απονευρωσίτιδας περιλαμβάνουν έντονο πόνο στη φτέρνα, ιδιαίτερα το πρωί με τα πρώτα βήματα ή μετά από παρατεταμένη ανάπαυση. Ο πόνος μπορεί να μειώνεται όσο προχωρά η μέρα, αλλά επανεμφανίζεται μετά από μακρόχρονη ορθοστασία ή περπάτημα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο πόνος μπορεί να γίνει χρόνιος και να επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ατόμου.

Διάγνωση

Η διάγνωση της πελματιαίας απονευρωσίτιδας βασίζεται κυρίως στο ιστορικό του ασθενούς και στη κλινική εξέταση. Ο γιατρός θα πιέσει συγκεκριμένα σημεία της φτέρνας για να εντοπίσει την περιοχή του πόνου. Σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να ζητηθεί απεικονιστικός έλεγχος, όπως ακτινογραφία ή μαγνητική τομογραφία, για να αποκλειστούν άλλες αιτίες πόνου όπως κατάγματα, φλεγμονές του λιπώδους σώματος της πτέρνας ή νευραλγίες τύπου Baxter.

Θεραπεία

Η αντιμετώπιση της πελματιαίας απονευρωσίτιδας είναι συντηρητική στις περισσότερες περιπτώσεις. Περιλαμβάνει

• Ξεκούραση, αποφυγή δραστηριοτήτων που επιβαρύνουν το πέλμα
• Παγοθεραπεία για μείωση της φλεγμονής και χρήση αναλγητικών ή αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.
• Ειδικές διατάσεις για τη γάμπα και στο πέλμα, καθώς και φυσικοθεραπεία, μπορούν να προσφέρουν σημαντική ανακούφιση.
• Η χρήση ορθωτικών πελμάτων ή ειδικών υποδημάτων είναι επίσης ιδιαίτερα βοηθητική.

Σε πιο ανθεκτικές περιπτώσεις, μπορεί να χορηγηθούν υπερηχογραφικά καθοδηγούμενες ενέσεις κορτικοστεροειδών ή ακόμη και πλάσματος πλούσιου σε αιμοπετάλεια και να εφαρμοστούν νεότερες μέθοδοι όπως η θεραπεία με κρουστικά κύματα. Η χειρουργική επέμβαση αποτελεί έσχατη λύση και εφαρμόζεται σπάνια.

Η πρόγνωση είναι γενικά καλή, με την πλειοψηφία των ασθενών να παρουσιάζει βελτίωση μέσα σε μερικούς μήνες με τη σωστή θεραπεία.